In de maag van meer dan de helft van de honden en katten worden Helicobacter-bacteriënaangetroffen, zowel bij dieren zonder klinische tekens als bij dieren met chronische maagproblemen.Deze bacteriën kunnen tevens ernstige maagpathologiëen veroorzaken bij de mens. Hoe gastralehelicobacters overgedragen worden tussen dieren en van dieren naar mensen is nog niet volledigopgehelderd, maar er wordt gesuggereerd dat direct contact een rol kan spelen. Om na te gaanof speeksel en feces zouden kunnen fungeren als bron van transmissie, werd de aanwezigheidnagegaan van gastrale Helicobacter-species in orale swabs en feces van honden en katten.In deze studie werden 155 speekselstalen en 141 fecesstalen verzameld van 106 honden en 58katten. Van 22 honden werd bovendien een maagbiopt verzameld om na te gaan of de Helicobacterspeciesaanwezig in het speeksel en/of de feces ook terug te vinden zijn in de maag van deze dieren.Alle stalen werden onderzocht op het voorkomen van Helicobacter-DNA via species-specifiekeqPCRs en sequentieanalysebepalingen van de bekomen amplicons.Bij 43% van de honden en 41% van de katten werden één of meer positieve stalen gevonden.Helicobacter-species werden gedetecteerd in 29% van de speekselstalen, 37 % van de fecesstalen en41% van de maagbiopten. Bovendien bleek dat honden en katten met meer dan één Helicobacterspeciestegelijkertijd geïnfecteerd konden zijn. Er kon echter geen duidelijke correlatie aangetoondworden tussen de aanwezigheid van een bepaalde Helicobacter-species in de maag van hondenen de detectie ervan in hun speeksel en feces. De hier gebruikte testen lieten evenmin toe om nate gaan of het gedetecteerde DNA afkomstig was van leefbare Helicobacter-kiemen. Bijkomendestudies zijn bijgevolg noodzakelijk om het belang van speeksel en feces als besmettingsbron voorandere dieren en mensen met gastrale Helicobacter-species te bevestigen.