SAMENVATTINGIn dit artikel wordt de Belgische vleeskalversector gesitueerd binnen Europa en wordt eenoverzicht gegeven van de belangrijkste vroegere, hedendaagse en toekomstige uitdagingen voorde sector. Om blank kalfsvlees te produceren, dienen de dieren in een gecontroleerde anemischetoestand gehouden te worden, hetgeen een specifieke voeding en huisvesting vraagt. Als reactie opde toegenomen maatschappelijke bezorgdheid inzake het welzijn van vleeskalveren werden eenwettelijk minimumgehalte voor hemoglobine (in 1990), een minimum hoeveelheid vast voedsel omeen betere pensontwikkeling te stimuleren en groepshuisvesting vanaf de leeftijd van acht weken (in2007) geïmplementeerd. De geïntegreerde structuur van de sector heeft er vermoedelijk mede voorgezorgd dat al deze doorgedreven wijzigingen in een relatief beperkte periode konden doorgevoerdworden. Ondanks de voortrekkersrol die de vleeskalversector heeft gespeeld met betrekking tot hetoprichten van kwaliteitslabels en ondanks alle inspanningen voor een betere huisvesting en voeding,blijft de sector onderhevig aan maatschappelijke kritiek. Tegenwoordig worden vooral het intensieveantibioticumgebruik en de hiermee geassocieerde hoge resistentieniveaus van commensale, pathogeneen zoönotische bacteriën bij vleeskalveren sterk bekritiseerd. De toekomstige uitdaging ligt dan ook inde ontwikkeling van een vleeskalversector die slechts een beperkte hoeveelheid antibiotica nodig heeften terzelfdertijd dierenwelzijn en inkomen veilig stelt.