Een 16-jarig paard werd opgenomen in de kliniek van de Vakgroep Heelkunde en Anesthesie van de Huisdierenvan de Faculteit Diergeneeskunde (UGent) voor de behandeling van een zeer grote, niet-helende wonde ter hoogte vanhet dorsomediaal en dorsolateraal aspect van de linkermetatarsus. Aanvankelijk werden het overtollige granulatieweefselen de nieuwbeenvorming chirurgisch verwijderd onder algemene anesthesie, gevolgd door standaardwondzorgonder verband. Van zodra een nieuw en gezond granulatieweefselbed gevormd was, werd een huidtransplantatiemet huidgreffen uitgevoerd. Immobilisatie door middel van een gipsverband was niet aangewezen omdat de wondesterk exsudatief was. In plaats daarvan werd een nieuwe methode, de vacuümgeassisteerde wondbehandeling (VAC),toegepast om het aanslaan van de greffen te bevorderen. Na vijf dagen VAC-therapie werd de wondbedekking verwijderden werd vastgesteld dat nagenoeg 100% van de huidgreffen aangeslagen was. Tweeënveertig dagen na dehuidtransplantatie was de wonde volledig geëpitheliseerd.Voor zover de auteurs hebben kunnen nagaan, is dit de eerste beschrijving van het gebruik van de VAC-therapiebij de behandeling van een wonde in combinatie met een transplantatie van huidgreffen ter hoogte van het distale lidmaatbij een paard.