Veroudering gaat bij dieren en mensen vaak gepaard met stofwisselingsstoornissen en chronischeontstekingen in bepaalde organen, waarvoor men tot voor kort helemaal geen verklaring had. Voorbeeldenhiervan zijn artrose en chronische artritis en nefrose en chronische nefritis. Voor het eerst wordt eenmogelijke gedeeltelijke verklaring gesuggereerd voor de pathogenese van deze letsels, namelijk de vormingvan advanced glycation end products (AGEs). Ze zijn een complexe, heterogene groep van verbindingen dieontstaan door een niet-enzymatische reductie van suikers. Hun accumulatie in verschillende weefsels isgerelateerd met het verouderingsproces en kan versneld worden bij bepaalde pathologische condities, zoalshyperglycemie en oxidatieve stress. De binding van AGEs aan eiwitten resulteert in een wijziging van defysiologische eigenschappen van deze proteïnen. Daarnaast kunnen ze eveneens binden aan receptorenwaardoor de normale cellulaire functie beïnvloed wordt en chronische ontstekingsprocessen geïnduceerdworden.Bij huisdieren is er daaromtrent nog weinig gekend. Toch kunnen we aannemen dat de accumulatie vanAGEs ook bij huisdieren een rol speelt in diverse chronische ziekteprocessen. Er zijn reeds aanwijzingenvoor de rol van AGEs in bepaalde vormen van chronische osteoartritis bij honden. Diermodellen tonen aandat de vorming en de accumulatie van AGEs op verschillende niveaus kunnen beïnvloed worden, waardoorde effecten van AGEs verminderd worden. Zo werd bij honden reeds aangetoond dat negatieve effecten vandiabetes en veroudering op de systolische functie van het linkerhart deels konden worden tegengegaan doorhet gebruik van AGE-remmers. Verder onderzoek hieromtrent wordt uitgevoerd aan de vakgroep Pathologie,Bacteriologie en Pluimveeziekten van de Faculteit Diergeneeskunde in Merelbeke.