Casuïstiek(en)

In deze casus wordt een incomplete ossificatie van de humeruscondyl beschreven bij eenbordeauxdog van acht maanden oud. Als pup was de hond al intermitterend mank aan derechtervoorpoot. Omwille van het ras en de klinische en radiografische bevindingen werd inde eerste plaats aan elleboogdysplasie gedacht. Echter, aan de hand van het computertomografischonderzoek werd een incomplete ossificatie van de humeruscondyl vastgesteld. Deze aandoeningkomt minder vaak voor dan elleboogdysplasie en veroorzaakt niet altijd manken. Dehond werd conservatief behandeld vanwege de milde klinische klachten waarna het mankenspontaan verdween.Het bijzondere aan deze casus is in de eerste plaats het signalement en de anamnese. Incompleteossificatie komt vooral voor bij spaniëls en veroorzaakt bij pups meestal geen manken.Bovendien is het spontane herstel van deze hond atypisch. Vaak veroorzaakt de aandoening persisterendmanken en soms evolueert een incomplete ossficatie naar een atraumatische humeralecondylfractuur.

Deze casuïstiek handelt over het ontstaan en de succesvolle behandeling van anafylactische shockna de intraveneuze toediening van een amoxicilline/clavulaanzuurpreparaat bij twee honden onderalgemene anesthesie. Binnen de vijf tot tien minuten na de toediening van het antibioticum trad bijbeide honden een ernstige bloeddrukdaling op. Tevens werd een labiale en periorbitale zwelling meterytheem waargenomen. De therapie bestond uit de behandeling van de negatieve cardiovasculaireeffecten van de anafylactische shock en het verhinderen van een verdere vrijstelling van ontstekingsmediatoren.Bij beide honden was de therapie succesvol.

Een zeven maanden oude, mannelijke, gecastreerde Europese korthaar werd aangeboden omwille van een terugkerend gespleten gehemelte, dat eerder door de eigen dierenarts reeds tweemaal chirurgisch gecorrigeerd werd. Voor de derde correctie werd gebruik gemaakt van een faryngeale overlappende flap maar opnieuw trad dehiscentie op. Uiteindelijk werd de buccaleflaptechniek van de angularis oris, zoals die beschreven is bij de hond, gebruikt. De flap kon zonder spanning over het defect gebracht worden en een goede vascularisatie was zichtbaar gedurende de hele procedure. Omwille van de opgetreden zwelling van de intraorale weefsels op het einde van de ingreep werd intraveneus dexamethasone toegediend. Bijna onmiddellijk na deze injectie kreeg de kat een cardiorespiratoire stilstand en overleed kort daarna. 

Een 8,5 maanden oude, gecastreerde kater werd aangeboden met een jeukend lineair letsel aan de rechterachterpoot dat zich uitstrekte van caudomediaal van de tarsus tot ventraal van de staartbasis. Het letsel bestond uit multipele, dikke, conische, geelbruine korsten en alopecie. Op een afdrukpreparaat waren talrijke eosinofielen en enkele mastcellen zichtbaar. Het histopathologisch onderzoek van huidbiopten toonde het typische beeld van perforerende dermatitis met verticaal georiënteerde collageenvezels en eosinofiele dermatitis. Een behandeling met dexamethason gaf lichte verbetering. Wanneer dexamethason gecombineerd werd met een topicale mometasontherapie verdwenen de letsels volledig. 

In deze casuïstiek wordt een jonge rottweiler beschreven met bilaterale osteochondritis dissecans van de talus. Het signalement, de anamnese en klinische symptomen kwamen overeen met wat voor deze aandoening typisch is. Eerder atypisch waren de aangetaste laterale taluskammen. Wegens de grootte van de fragmenten was de prognose gereserveerd. De resultaten waren een jaar na de chirurgische behandeling daarentegen verrassend gunstig. Zowel de linker als de rechter laterale taluskam bleek beenderig opgevuld.

This case report describes a Red Holstein heifer with a thymic lymphoma (lymphosarcoma; malignant lymphoma). The heifer was presented because of a severe swelling at the throat and ventral neck region. Based on the clinical examination the diagnosis of thymic neoplasia was made. Because of the poor prognosis the heifer was euthanised and autopsied. Histopathological examination revealed a thymic lymphoma.

An Enterococcus faecalis infection is reported in a dog following a badly executed orthopedic surgery. E. faecalis is a notorious pathogen in human medicine but is rarely reported in animals.

A description is made of the diagnosis of cases of abortion, neonatal foal death and nervous system disorders caused by equine herpesvirus type 1 (EHV-1) in 1999, carried out in the Laboratory of Virology at the Faculty of Veterinary Medicine in Merelbeke, Belgium. Twenty-eight cases originated from Flanders, two from Wallonia and one from the Netherlands. There were 22 abortions, four neonatal foal deaths and five cases of nervous system disorders. The diagnosis was made by means of virus isolation. Twenty-nine percent of the horses involved had been vaccinated against EHV-1.

This case report describes the treatment of a large hernia of the tibiotarsal joint in a horse. A fluctuant swelling on the lateral aspect of the tarsus had suddenly appeared and it gradually increased to reach a diameter of 12 cm and a thickness of 6 cm. There was pronounced synovial effusion of the tibiotarsal joint, but none of the swellings was painful. The horse was not lame. During a diagnostic arthroscopy, an opening of 1 by 2.5 cm could be detected on the lateral aspect of the joint capsule. Surgical correction with resection of the hernial sac and closure of the defect in the fibrous joint capsule were performed. In the postsurgical period, the effusion of the joint and swelling of the periarticular structures gradually diminished resulting in a clinically normal tarsus. Synovial hernias are relatively uncommon in the horse and have not been described in this location. They should mainly be differentiated from a joint ganglion, a haematoma and an acquired bursitis at the level of the joint. This case report illustrates that, even for very large joint hernias, the prognosis after surgical correction is good.

This paper describes a case of chronic primary splenic torsion in a female Great Dane. Clinical signs had already been present for two weeks. A diagnosis was obtained by radiography and ultrasound. A successful splenectomy was performed and resulted in complete recovery of the animal. A literature review is given of primary splenic torsion in the dog, including a discussion of the different manifestations, diagnosis, and treatment. Early diagnosis and treatment are the key to a good prognosis.