Casuïstiek(en)

In this report five cases of septic peritonitis in the dog are discussed. Clinical signs of peritonitis are mostly nonspecific. Both diagnosis and treatment represent a strong challenge to the practitioner. The five dogs were suspected of septic peritonitis based on ultrasound and cytology of the abdominal fluid. Lactate and glucose concentrations were also measured in venous blood as well as in abdominal fluid. The difference in concentration between blood and abdominal fluid for glucose (blood to fluid glucose (BFG) difference) and for lactate (blood to fluid lactate (BFL) difference) were calculated by substracting the abdominal fluid concentrations from the blood concentrations. In four dogs the DFG difference was more than 20 mg/dl, which is diagnostic for septic peritonitis. In all dogs the BFL difference was less than 1.5 mmol/l. All dogs were scheduled for exploratory abdominal surgery. One dog was euthanized during surgery. The abdomen of the other four dogs was primarily closed after the removal of the source of contamination and lavage of the abdomen. All four dogs recovered well.

A black jaguar (Panthera onca) was anesthetized with a combination of medetomidine, ketamine and isoflurane in oxygen for radiological examination and surgical repair of a fractured mandible. Since a non-domesticated cat is potentially dangerous, induction of anesthesia was performed by intramuscular injection using a mechanical squeeze cage. The cardiopulmonary parameters during anesthesia remained within normal ranges; only a small increase in the respiration rate was recorded 75 minutes after intubation. This hyperventilation was treated with buprenorphine (for additional analgesia) and an increased inspiratory fraction of isoflurane. Recovery was rather slow after 165 minutes of general anesthesia, so atipamezole was administered. Ten minutes after the intramuscular injection of atipamezole, the animal started to recover. Meloxicam and buprenorphine were used for post-operative analgesia.

The present case study describes a 14-year-old female intact Staffordshire with large granular lymphocytic (LGL) leukemia with an aggressive clinical course. This is a rare lymphoproliferative disorder that is unique due to the morphology of the neoplastic lymphocytes, which are characterized by the presence of large round to irregularly shaped azurophilic cytoplasmic granules. The diagnosis was made on the basis of a combination of clinical signs (lethargy, anorexia, vomiting and diarrhea), routine hematology (anemia, thrombocytopenia, and circulatory neoplastic cells), cytology, histopathology (involvement of liver, spleen and bone marrow) and immunophenotyping. Neoplastic lymphocytes were characterized as T-cells likely expressing the gamma/delta receptor. This condition closely resembles hepatosplenic lymphoma in humans.

In dit artikel wordt de eerste bevestigde uitbraak van babesiose veroorzaakt door Babesia divergens bij run -deren op een bedrijf in Vlaanderen (Bertem) beschreven. Sinds 2002 vertoonden reforme dikbilkoeien elk jaarin de lente en de herfst anorexie, de pressie, hoge koorts, anemie, geelzucht en he moglobinurie. Op basis van deklinische symptomen en de aanwezigheid van B. divergens in een bloeduitstrijkje werd babesiose als diagnosegesteld. De aanwezigheid van B. divergens werd bij meerdere dieren aangetoond door middel van bloeduitstrijkjes,IFAT en PCR. Herhaaldelijke aankopen van gevoelige dieren verhinderden het ontstaan van een enzoötische stabili -teit. Nieuwe uitbraken konden echter niet worden voorkomen ondanks profylactische en metafylactische toe -diening van imidocarb bij het inweiden en/of twee- of vierwekelijkse tekenbestrijding met flumethrine. Erwordt even eens een overzicht gegeven van infecties met B. divergens bij het rund.

In deze casus wordt het eerste bevestigde geval van raaigraskramp bij paarden op een manege in Belgiëbeschreven. Eind februari 2007 vertoonden een dertigtal paarden variabele neurologische symptomen,waaronder een schrikachtig gedrag, spierfasciculaties, hypermetrie en ataxie. Op basis van de klinischesymptomen, de anamnese waaruit bleek dat ze sinds een aantal dagen geïmporteerd raaigrashooi uitFrankrijk kregen, en op basis van het aantonen van een hoog lolitremgehalte in het hooi kon de diagnosevan raaigraskramp gesteld worden. Niettegenstaande de hoge morbiditeit is geen enkel dier gestorven: nahet verwijderen van het raaigrashooi uit het rantsoen herstelden alle dieren in de loop van enkele dagen.

Listeria monocytogenes kan ziekte en sterfte veroorzaken bij de mens en verschillende diersoorten. Listeriosekomt echter zelden voor bij honden. In deze casuïstiek werd een reincultuur van L. monocytogenes geïsoleerduit de galblaas van een hond met leverinsufficiëntie. Het dier leed aan auto-immuungemedieerde polyartritiswaarvoor het gedurende meerdere maanden behandeld werd met prednisolone. In het L. monocytogenes-isolaatwerden via PCR de virulentiegenen inlA, inlB, hly, actA, sigB en prfA aangetoond en het isolaat bracht een functioneelinternaline tot expressie. De persistentie van L. monocytogenes in de galblaas van gezelschapsdieren kaneen gezondheidsrisico inhouden voor de mens.

Drie pasgeboren Oost-Vlaams Witrode kalveren met een gegeneraliseerde huidaandoening gekenmerkt doorde aanwezigheid van dikke en stugge hoornplaten, van elkaar gescheiden door diepe roodgekleurde kloven,werden aangeboden voor lijkschouwing. Het minst erg aangetaste kalf had nog een normaal haarkleed, terwijlde beide andere kalveren bijna haarloos waren en verder eveneens eclabium, ectropion en microtia vertoonden.Voortgaande op deze bevindingen werd de diagnose van ichthyosis fetalis bovis gesteld. Het histologische aspectvan de huidstalen verkregen na euthanasie, was dat van een buitensporige orthokeratotische hyperkeratose van hetstratum corneum. Recentelijk werd aangetoond dat bij harlekijn ichthyosis, een menselijke variant van de ziektedie sterke gelijkenissen vertoont met ichthyosis fetalis bij het rund, een monofactoriële autosomaal recessievegenmutatie de oorzaak is van deze aandoening door een verstoring van het vettransport ter hoogte van de keratinocytenteweeg te brengen. De stamboekgegevens van deze kalveren werden aangevuld met stamboekgegevensvan drie andere kalveren van hetzelfde ras met dezelfde aandoening. De gezamenlijke gegevens suggereren eveneenseen autosomaal recessieve overerving van ichthyosis fetalis bovis en resulteerden bovendien in de identificatievan drie Oost-Vlaamse dekstieren die drager zijn van de afwijking. Aangezien voor deze letale aandoeningmomenteel geen enkele remedie voorhanden is, kan de incidentie van ichthyosis binnen dit ras enkel mits eendoordacht fokbeleid tot een minimum herleid worden.

In deze casuïstiek wordt een torsie van de zaadstreng over 720 graden bij een twee jarige warmbloed hengstbeschreven. De diagnose werd gesteld door middel van palpatie en een echografisch onderzoek van het scrotum.Vermits de hengst niet voor dekdienst in aanmerking kwam, werd er overgegaan tot een bilaterale orchidectomie.In het geval van een zaadstrengtorsie is niet alleen de ischemie nefast maar ook de laesies door reperfusie hebbeninvloed op de normale functionaliteit van de testikel. Verschillende antioxydantia, zoals allopurinol en melatonine,kunnen preventief aangewend worden in een poging om dergelijke letsels te minimaliseren.

Een avulsie van de pees van de extensor digitorum longus wordt beschreven bij een Deense Dog met reeds2 weken claudicatie rechts achter. De orthopedische, radiografische, computer tomografische, artroscopische,chirurgische en histologische bevindingen worden beschreven. De chirurgische excisie van het geavulseerdebotfragment en de hechting van de pees aan het lateraal gewrichtskapsel van het kniegewricht waren succesvolen de hond was vrij van manken 6 en 12 maanden na de ingreep.

Bij een obstructieve pathologie van de lagere urinewegen worden de urinewegen omgeleid zodat deurine via een alternatief traject naar buiten kan worden geloosd. Indirecte cystostomie is een relatiefeenvoudige techniek waarmee urine tijdelijk kan omgeleid worden. In dit artikel worden zes gevallen vanfoleykathetercystostomie besproken. Alle patiënten werden aangeboden met strangurie/dysurie omwillevan een obstructieve pathologie van de lagere urinewegen. De belangrijkste verwikkeling was urineweginfectie.De thuiszorg bij foleykathetercystostomie was minimaal.