2017 - 86 (6)

Een kort overzicht wordt gegeven van de geschiedenis van de varkensselectie na WereldoorlogII. Aanvankelijk speelden rondtrekkende beerhouders hierin een belangrijke rol. De door henondersteunde selectie naar een betere vlees-vetverhouding met minder aandacht voor groei, voederomzeten vruchtbaarheid, werd gestimuleerd door berenkeuringen, het varkensstamboek enfokvarkensveilingen. De selectie had voor gevolg dat bijna de hele Belgische varkenspopulatiegebaseerd op het Belgisch landvarken en de piétrain stressgevoelig werd. Voor het opsporen vande stressgevoeligheid werd in de zeventiger jaren van de vorige eeuw de halothaantest op puntgesteld. De inzet van stressnegatieve beren voor de fok van productiezeugen zorgde al snel vooreen opmars van het stressnegatieve gen in het Belgisch landras. Vanaf 1985 werden die varkensingeschreven in een apart stamboek ‘Belgisch halothaan-negatief’. Zo kwam men geleidelijktot zeugenlijnen die homozygoot stressnegatief waren (AA): het Belgisch negatief ras of BN-ras.In 1981-82 werd de halothaantest stopgezet. Men kweekte verder met de lijnen die stressnegatiefwaren. Vanaf 1992 werd ook bloedonderzoek mogelijk: met een DNA-test kon het genotypevan de dieren op het gebied van stressgevoeligheid opgespoord worden. Door de introductie vankunstmatige inseminisatie (KI) kon men relatief kleine piétrainberen inzetten op de grote zeugenvan het Belgisch landras. Daardoor volstond een minder bevleesde zeug om toch tot de besteslachtvarkens te komen. Dus kon men de zeugen opnieuw selecteren op vruchtbaarheid en worpgrootte.Door gebruik te maken van de hybridefoktechniek kon men selecteren op worpgrootte(bij de zeugen) en op bevleesdheid (bij de beren). Bij kruisingen bekomt men veel biggen metvoldoende vleesaanzet. Bijna alle slachtvarkens bij ons hebben een piétrainbeer als vader.De technieken gebruikt bij de natuurlijke dekking, de sperma-afname en de kunstmatige inseminatieworden beschreven, samen met de factoren die de bevruchtingsresultaten beïnvloeden.De drachtigheidsresultaten worden voor een belangrijk stuk bepaald door de manier waarop debronstdetectie uitgevoerd wordt. Op grote fokbedrijven wordt zaad van de beren afgenomen enter plaatse geïnsemineerd. In andere gevallen gebeurt dit in de KI-centra, waarbij het verdundesperma na controle op kwaliteit rechtstreeks bij de zeugenhouders wordt afgeleverd die dan zelfde inseminaties uitvoeren. In 2010 werden negen op tien Vlaamse biggen kunstmatig verwektmet sperma uit een erkend KI-centrum.

Het optimale tijdstip bepalen voor de keizersnede bij de hond kan een uitdaging betekenenvoor de praktijkdierenarts. Er moet rekening gehouden worden met de berekende partusdatum,het al dan niet op gang zijn van de partus en het al dan niet aanwezig zijn van dystocie. Sommigeteven hebben een verlengde dracht, bij andere start de partus te vroeg. In beide gevallen is dekans op overleving van de pups zeer laag. Ook wanneer er bij dystocie te lang gewacht wordtom een keizersnede uit te voeren, komt de overleving van de pups in het gedrang. Het is daaromvan groot belang de juiste partusdatum bij elke individuele hond te kunnen voorspellen, zekerbij risicopatiënten. De partusdatum kan berekend worden door het begin van de metoestrus tebepalen via vaginale cytologie of door embryonale en foetale structuren te meten via echografie.De meest accurate methode is echter door middel van cyclusopvolging met progesteronmeting.

In this case report, the successful management of a traumatic fracture of the femur in a kookaburrausing a type I tie-in-fixator (TIF) is described.A domesticated, five-month-old kookaburra (Dacelo novaeguineae) suffered trauma due to interspeciesaggression. Clinical and radiographic examination showed a closed, multiple transverse, spiralfemoral fracture, located in the mid-diaphysis. Reduction of the fracture was managed using a type ITIF, combining an intra-medullar (IM) pin in combination with an external skeletal fixator. Postoperativeradiographs confirmed an optimal reduction of the fracture and a correct placement of the type ITIF. Recovery was uneventful and correct positioning and normal functioning of the leg were observedimmediately following surgery. One week postoperatively, the bird removed the external fixation butthis did not interfere with the acquired stability and positioning of the affected leg. Two weeks after thesurgery, radiographs confirmed a good healing of the fracture as callus development and bridging ofthe cortices were present. Based on the clinical and radiographic findings, it was decided to remove theIM pin. During a three-month follow-up period, the kookaburra showed full recovery.

Beef cattle are susceptible to trace element deficiencies. The goal of this trial was to studythe efficacy of dam supplementation with organic or inorganic trace minerals. Thirteen BelgianBlue farms divided into two groups per farm were investigated, resulting in a randomized blockdesign, with two treatments. Animals in treatment A group received a supplement containing50% organic and 50% inorganic selenium, zinc, and copper, while those in treatment B groupreceived 100% inorganic sources. Blood zinc (p=0.08), selenium in blood (p<0.01) and colostrum(p<0.01) were higher in group A. No difference (p>0.1) was found between treatments regardingthe incidence of disease or daily weight gain of the calves. Although the zootechnical performancewas equal for both treatments, supplementation with organic trace minerals resulted in a greaternutritional efficacy to sustain the selenium and zinc statuses of the Belgian Blue cattle, and alsoseemed to mitigate inflammation associated with cesarean section.

The aim of this study was to investigate potential differences and correlations between brainand skull morphology and the clinical signs of brachycephalic dogs with and without Chiari-likemalformation (CLM). Various measurements were derived from magnetic resonance images ofthe brain and craniocervical junction of thirty brachycephalic dogs in a flexed-neck position.Each dog was assigned a clinical grade. The distance from the planum of the foramen magnum tothe pons was significantly reduced, providing evidence of craniocephalic disproportion similar tohuman patients with Chiari malformation type I. Cerebral length relative to cranial length wassignificantly increased in dogs with CLM compared with control dogs, supporting the hypothesisthat CLM is governed by a global overcrowding of the brain, dissimilar to the human condition.Significant correlations were identified between these measurements and the extent of cerebellarherniation. No significant differences or correlations were identified with clinical grade. This isthe first described morphometric analysis to use a strictly brachycephalic study population inclusiveof a control group free from CLM.

Feather damaging behavior is a common problem in captive parrots (Psittaciformes). Besides medicalindications, socio-environmental and neurobiologic causes may underlie the behavior, in which case it isoften referred to as psychogenic feather picking. The treatment of this behavior problem is primarily basedon environmental changes, e.g. enrichment activities, and behavior modification therapy. When thesemeasures provide insufficient or lack of effect, pharmacologic intervention using psychoactive drugs maybe considered. However, the correct use of these drugs requires in depth knowledge of the mechanism ofaction, pharmacokinetic characteristics and toxicity of the selected drug. Since specific information on theuse of psychoactive drugs in birds is often lacking, the (off-label) use of these drugs will in most instancesbe based on empirical findings and dose extrapolation from mammals. This in turn may carry risks, asthe metabolism and sensitivity towards the drug can greatly differ between birds and mammals, therebyresulting in therapy failure and/or serious side effects. Consequently, consideration of these limitationsand careful monitoring of the patient are needed to use psychoactive drugs responsibly in pet birds.